این بود کوچک‌ترین واژه‌ها در وصف طهمورث ساجدی صبا. نازنین‌استادی که بازمانده‌ی نسلی از نیک‌مردان و فرزانگان روزگار بود و در منش و روش و پژوهش، همپایه‌ی دانشمندانی همچون سعید نفیسی، علامه قزوینی، ابوالحسن نجفی و دیگران. بیش از هر چیز، دلباخته‌ی فرهنگ و ادب ایران بود؛ ادبیات فرانسه را به خوبی ادبیات فارسی می‌شناخت و در ادبیات تطبیقی سرآمد بود. با ابوالحسن نجفی، رضا سیدحسینی، احمد سمیعی گیلانی و محمد روشن دوستی و همکاری‌های پیوسته داشت. از بزرگواری و فروتنی او بود که چندین دهه در دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران برای دانشجویان نوآموز کارشناسی، درس تاریخ ادبیات فرانسه می‌گفت. کم‌تر کسی بود که او را می‌شناخت و از بزرگی‌های فروتناته و دانشجوپرور او به نیکی یاد نمی‌کرد. همینک ترجمه‌ها و نوشته‌های او آراینده‌ی دانشنامه‌ها و مجموعه‌های گوناگون دیگر است. در اوج گمنامی، حتی برای اهل ادب و هنر، چندین ساعت مانده به آغاز سال نو از این جهان پر کشید.

 

هنر نمی‌خرد ایام و غیر از اینم نیست

کجا روم به تجارت بدین کساد متاع!

یادش جاویدان و رحمت ایزدی نصیب او باد.

 

مجلس سوم و هفتم "استاد دکتر طهمورث ساجدی صبا" روز جمعه ۲ فروردین ۱۳۹۸ در مسجد محمدی آرامستان شهرستان بندر انزلی ساعت ۱۷ تا ۱۸ برگزار خواهد شد.

روحش شاد ویادش گرامی باد